transmissievertraging

Transmissievertraging is de tijd die nodig is om alle bits van een pakket op een communicatiekanaal te plaatsen, zodat ze op het medium kunnen worden verzonden. In formulevorm is dit Dtrans = L / R, waarin L de grootte van het pakket in bits is en R de bandbreedte van de verbinding in bits per seconde. Voor een Ethernet-link van 100 Mbps en een frame van 1500 bytes bedraagt de transmissievertraging bijvoorbeeld ongeveer 120 microseconden.

Transmissievertraging maakt deel uit van de totale end-to-end vertraging bij een bericht dat van een bron naar een bestemming gaat. Andere belangrijke componenten zijn propagatievertraging (de tijd die het signaal nodig heeft om de afstand te overbruggen), verwerkingsvertraging (tijd voor routers en switches om het pakket te verwerken) en wachtrijvertraging (tijd in buffers wanneer pakketten wachten in de rij). De uiteindelijke vertraging is de som van deze componenten.

Factoren die transmissievertraging beïnvloeden zijn onder meer de bandbreedte van de verbinding, de grootte van de verzonden pakketten en overhead door kopteksten. Een hogere bandbreedte of kleinere pakketten verminderen de transmissievertraging, terwijl grotere pakketten of een lagere bandbreedte deze vertraging verhogen. In lange afstandsverbindingen kan de propagatievertraging echter de grootste invloed hebben.

Praktische implicaties: transmissievertraging is vooral relevant voor latency-gevoelige toepassingen zoals real-time communicatie, gaming en bestuurssystemen. Om de vertraging te beperken, kunnen netwerken worden uitgerust met hogere bandbreedte, optimale MTU-instellingen, verkeerbeheer en, waar mogelijk, optimalisering van routing en routingtabellen.