titrantconcentratie

De titrantconcentratie is de concentratie van de titrant-oplossing die tijdens een titratie wordt toegevoegd. De titrant is de reagentiaoplossing die uit de buret wordt gecontroleerd in kleine hoeveelheden om de analyte te bepalen. De concentratie wordt meestal uitgedrukt in mol per liter (M).

Een kernpunt is dat de titrantconcentratie samen met het toegevoerde volume bepalend is voor het berekenen van de hoeveelheid analyte die is getitreerd. Voor een eenvoudige 1:1-reactie geldt bijvoorbeeld n_t = C_t × V_t, waarbij n_t het aantal mol titrant is. Door de stoichiometrie van de reactie in acht te nemen kan men uit de metingen bij het equivalence point de hoeveelheid analyte afleiden. Het bepalen van het equivalence point gebeurt op basis van de reactieverhouding tussen titrant en analyte.

Het nauwkeurig kennen van de titrantconcentratie is cruciaal. In de praktijk wordt de titrant vaak gestandaardiseerd tegen een primaire standaard, of men gebruikt back-titratie bij onzuivere titranten. Standaardisatie levert een actuele waarde voor C_t op die opnieuw bevestigd kan worden bij de analyseopdracht.

Factoren die de nauwkeurigheid beïnvloeden, zijn onder meer de precisie van volume-metingen met de buret, temperatuurgerelateerde volumeveranderingen, en onzekerheden in de gebruikte stoichiometrie. Een juiste calibratie en onderhoud van apparatuur dragen bij aan betrouwbare resultaten.

Titrantconcentratie speelt een centrale rol in diverse titratietechnieken, waaronder zuur-base-, redox- en complexometrische titraties, en is daarmee bepalend voor de validiteit van de analysemethoden.