testvolledigheid

Testvolledigheid is een begrip uit kwaliteitszorg en softwaretesten dat verwijst naar de mate waarin de testactiviteiten aantonen dat een systeem voldoet aan de gestelde vereisten en het beoogde gedrag. Het omvat zowel functionele vereisten als niet-functionele eisen zoals prestaties, beveiliging en betrouwbaarheid en streeft naar het blootleggen van gaten en tekortkomingen.

In de praktijk wordt testvolledigheid vaak gemeten met traceerbaarheid van vereisten naar testgevallen. Een veelgebruikte metriek is het aandeel vereisten dat minimaal één geassocieerd testgeval heeft. Daarnaast kan men kijken naar de dekking van functionaliteiten, scenario's en niet-functionele vereisten.

Om de testvolledigheid te vergroten, passen teams methoden toe zoals risicogerichte testen, waarbij de nadruk ligt op delen van het systeem met de grootste potentiële impact. Ontwerptechnieken zoals equivalentiepartities en grenswaardeanalyse helpen om testgevallen zodanig te kiezen dat meerdere paden en randgevallen aan bod komen. Ook codedekking en besluitdekking leveren aanvullende inzichten.

Testvolledigheid is vaak gekoppeld aan het testproces en aan de definitie van klaar (Definition of Done) of acceptatiecriteria. Een duidelijke traceerbaarheid tussen vereisten, testgevallen en bevindingen ondersteunt audits en regressietesten.

Beperkingen bestaan omdat vereisten kunnen veranderen en niet alle defecten vroegtijdig zichtbaar zijn. Bovendien kan een focus op volledigheid leiden tot overinvestering bij lage risico’s; een gebalanceerde aanpak is nodig die rekening houdt met kosten, tijd en risico’s.

In gereguleerde omgevingen, zoals medische en financiële software, is testvolledigheid cruciaal en vaak vereist door normen en audits.