testbereidheid

Testbereidheid is de bereidheid van een persoon om zich te onderwerpen aan een test of screening, bijvoorbeeld in medisch onderzoek, klinische diagnostiek of genetische screening. Het begrip verwijst naar de opvattingen, attitudes en beslissingsprocessen die ten grondslag liggen aan het al dan niet ondergaan van een test.

Contexten waarin testbereidheid een rol speelt, zijn onder meer klinische onderzoeken, nationale screeningsprogramma’s, medische laboratoriumtesten bij ziekte en deelname aan psychologische of genetische tests. De mate van testbereidheid kan worden gemeten met vragenlijsten die vaak een Likert-schaal gebruiken, of via semi-gestructureerde interviews; ook feitelijke deelname kan als indicator dienen.

Verschillende factoren beïnvloeden testbereidheid. Dit omvat de perceptie van nut en risico, vertrouwen in zorgverleners, privacy- en stigmaoverwegingen, mogelijke gevolgen van de uitslag (zoals psychosociale impact of verzekeringsvragen), logistieke belemmeringen (tijd, vervoer) en eerdere ervaringen, naast sociaaleconomischestatus en culturele achtergrond. Wantrouwen of angst voor negatieve uitkomsten kunnen eveneens afwijzing bevorderen.

Praktisch en ethisch gezien zijn autonomie, geïnformeerde toestemming en heldere uitleg cruciaal, evenals bescherming van privacy en duidelijke communicatie over procedures en mogelijke consequenties van de uitslag. In onderzoekscontext is testbereidheid vaak een belangrijke predictor voor deelname en voor de interpretatie van resultaten.

Beperkingen en variatie gelden: testbereidheid verschilt sterk per context, populatie en cultuur en kan in de tijd veranderen naarmate er meer informatie beschikbaar komt. Meetfouten en interpretatieproblemen komen eveneens voor. Zie ook geïnformeerde toestemming, screening en participatie in onderzoek.