terrasbouw

Terrasbouw is een bouwkundige en landschapsarchitectonische discipline die zich bezighoudt met het creëren van terrassen op hellende of ongelijkmatige terreinen. Door opeenvolgende vlakke plateaus te maken, worden hoogteverschillen benut en wordt de stabiliteit van de ondergrond vergroot. Terrassen kunnen dienen voor landbouw, bebouwing, tuinontwerp en stedelijke landschapsontwikkeling.

Toepassingen van terrasbouw zijn onder meer het terrasseren van heuvelachtig terrein, wijnlanden, oever- en dijkwerk en de aanleg van tuin- en dakterrassen in stedelijke omgevingen. Het doel is vaak combinatie van functionele aprovecharing van ruimte, erosiecontrole, drainage en esthetiek, met aandacht voor waterafvoer en microklimaat.

Technieken en materialen variëren naargelang de context. Typische ophoog- en steunconstructies bestaan uit keermuren van steen, beton of baksteen, hout of combinaties daarvan. Daarnaast worden ondersteuningssystemen toegepast zoals gegronde wortelnetten, gevlochten stalen of houten palen, en drainagevoorzieningen (laagjes voor waterafvoer, buizen en geotextiel). Gegevens zoals stabiliteit, drainage, gewichtbelasting en waterhuishouding bepalen het ontwerp. Vegetatieve bekleding en aarding dragen bij aan erosiebestendigheid en isolatie.

Ontwerp- en uitvoeringsprocessen beginnen bij terrein- en watersysteemanalyse, bepaling van terrasmaten en draaglast, en vervolgens opsplitsing in fases: aanleg van de onderbouw, plaatsing van terrassen, drainage en afdekkingen, en afwerking. Veiligheid, milieuregels en lokale bouwvoorschriften kunnen een rol spelen, en onderhoud is belangrijk voor langdurige stabiliteit.

Zie ook verwante concepten zoals terrassering, slope stabilization en landschapsarchitectuur.