teksturstreaming

Teksturstreaming is een grafische techniek waarbij texturen niet volledig in het GPU-geheugen worden geladen bij het starten van een scène, maar op aanvraag vanuit opslag naar het geheugen worden gebracht. Het doel is het beheersen van het videogeheugen (VRAM) en het mogelijk maken van grotere werelden en hogere detailniveaus zonder lange laadtijden.

Hoe het werkt: texturen worden opgedeeld in tiles of behandeld als virtuele texturen. Een GPU-cache en streaming-systeem bepalen welke tiles actief zijn op basis van camera-positie, zichtbaarheid en detailniveau (LOD). De renderer vraagt benodigde tiles op; mipmaps bepalen de gewenste resolutie. Als een tile nog niet beschikbaar is, kan rendering een lagere resolutie tonen of een korte pop-in optreden terwijl de tile wordt geladen.

Voordelen en nadelen: het belangrijkste voordeel is efficiënter VRAM-gebruik, waardoor grotere textures en scènes mogelijk zijn en laadtijden kunnen verbeteren. Nadelen zijn onder meer pop-in, streaming-latency en hogere complexiteit van het geheugenbeheer, met mogelijke bandbreedtepieken wanneer veel tiles tegelijk geladen worden.

Technieken en implementatie: virtual texturing verwijst naar tegelgebaseerde streaming waarbij alleen zichtbare en benodigde tiles worden geladen; megatexturing is een verwante term uit eerdere praktijken. Moderne game-engines zoals Unreal Engine, Unity en CryEngine ondersteunen texture streaming of bieden opties om het streaminggedrag aan te passen. Hardware en drivers kunnen streamingprestaties verder verbeteren via efficiënte caching en pagina-gebaseerd geheugenbeheer. Tekstuurstreaming vindt vooral toepassing in open-wereld games, simulaties en VR/AR-toepassingen.