taakidentiteit

Taakidentiteit is een concept uit de arbeidspsychologie en één van de kernkenmerken van het Job Characteristics Model, ontwikkeld door Hackman en Oldham. Het verwijst naar de mate waarin een taak als een compleet, herkenbaar geheel kan worden gezien, met een duidelijk begin en eind en een tastbaar eindresultaat. Bij taken met hoge taakidentiteit voert de werknemer doorgaans een volledige opdracht uit die als eigen werk wordt ervaren, terwijl bij lage taakidentiteit de werkzaamheden zijn opgedeeld in fragmenten die minder rechtstreeks een afgerond product opleveren.

Taakidentiteit staat in verband met taakvariatie, taaksignificantie, autonomie en feedback. Hoge taakidentiteit wordt vaak geassocieerd met een grotere intrinsieke motivatie, een sterker gevoel van betekenisgeving en minder afleiding door routinematige aspects van het werk. Dit kan leiden tot hogere betrokkenheid, werktevredenheid en mogelijk betere prestaties. De mate van taakidentiteit kan ook invloed hebben op hoe werknemers feedback ervaren en hoe duidelijk zij de resultaten van hun werk zien.

Toepassing in werkontwerp houdt in dat taken zodanig worden geclusterd of aangestuurd dat werknemers een afgeronde opdracht kunnen voltooien, waarbij het eindresultaat expliciet aan hen is gekoppeld. Dit kan onder meer gerealiseerd worden door het samenvoegen van gerelateerde taken tot één project, het vergroten van de autonomie over meerdere fasen van een proces en het verduidelijken van de einduitkomst voor de werknemer. Taakidentiteit wordt doorgaans gemeten via enquêtes of analyse-instrumenten voor banen, zoals de vragenlijsten bij het Job Diagnostic Survey.

Samengevat verwijst taakidentiteit naar de mate waarin werk als een compleet, eindbaar geheel wordt ervaren, met significante effecten op motivatie en werkbeleving en met belangrijke implicaties voor task design.