systeemdaemons

Een systeemdaemon, vaak aangeduid als daemon of service, is een achtergrondproces dat lange tijd draait en bedoeld is om systeemdiensten te leveren zonder directe interactie met een gebruiker. Daemons starten meestal bij het opstarten van het systeem en blijven actief totdat het systeem wordt uitgeschakeld. Ze beheren functies zoals netwerktoegang, tijdsynchronisatie, logging en hardware- of opslagdiensten.

Daemonen detacheren zich van een terminalsessie, draaien als achtergrondprocessen, gebruiken PID-bestanden voor identificatie en loggen output naar systemen zoals syslog of journald. Ze communiceren vaak via sockets of signals en volgen een vaste levensduur: start, draai door, en ontvang terminatiesignalen voor shutdown.

Beheer en opstart: Daemons worden beheerd door een init-systeem. Traditionele systemen gebruikten SysV-init-scripts; moderne Linux-distributies gebruiken systemd, Upstart of vergelijkbare systemen. Deze beheerders starten units of services in volgorde van afhankelijkheden, automatiseren herstart bij fouten en bieden statusinformatie.

Veel voorkomende voorbeelden zijn sshd, cron, rsyslog, ntpd en web- of databasediensten. Beheerpraktijken benadrukken beperkte privileges, logging en isolatie om risico's te verkleinen; unit files, cgroups en chroot- of sandboxing-technieken worden toegepast om veiligheid en stabiliteit te verbeteren.

Platformvarianten: in Linux en Unix-achtige systemen zijn verschillende init- en service-architecturen aanwezig; systemd is wijdverbreid, terwijl BSD-systemen vaak rc.d gebruiken en macOS launchd hanteert. Ondanks verschillen leveren daemonen een gemeenschappelijke taak: betrouwbare, langdurige achtergronddiensten leveren die systeemfunctionaliteit mogelijk maken.