symptomenselectie

Symptomenselectie is het proces waarbij in een klinische of onderzoekscontext wordt bepaald welke symptomen worden verzameld, gemeten of benadrukt. Het doel is om relevante informatie tijdig en efficiënt te verkrijgen om diagnose, behandeling of onderzoeksresultaten te ondersteunen. De term wordt gebruikt bij klinische intake, epidemiologisch onderzoek en bij de ontwikkeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten (PROs) of symptoomchecklists. In de praktijk kan symptoomenselectie helpen bij het prioriteren van vragen tijdens een consult, rekening houdend met de presenting complaint, verwachte relevantie voor de diagnostiek en de belasting voor de patiënt.

Methoden voor symptoomselectie variëren van consensusprocessen zoals Delphi-protocollen en systematische literatuurreviews tot statistische benaderingen die de informativiteit van individuele symptomen beoordelen (bijvoorbeeld via correlatie, mutual information of regressie). In onderzoekssettings wordt vaak gestreefd naar een kernset symptomen die representatief zijn voor een aandoening of populatie, zodat uitkomsten vergelijkbaar blijven tussen studies.

Belangrijke factoren zijn klinische relevantie, specificiteit en sensitiviteit van symptomen, de tijd sinds het ontstaan van klachten, en culturele of taalkundige factoren die interpretatie kunnen beïnvloeden. Daarnaast moet symptoomenselectie robuust zijn voor bias en rekening houden met verschillende patiëntgroepen. Toepassingen zijn onder meer triage, diagnostische ondersteuning en de ontwikkeling van gestandaardiseerde enquêtes en outcome-measures.

Zie ook: differentiaaldiagnose, triage, patiëntgerapporteerde uitkomsten, kernuitkomstset, symptoomchecker.