streamingmethoden

Streamingmethoden verwijzen naar de technieken en systemen die worden gebruikt om multimedia-inhoud via een netwerk zo te leveren dat de inhoud kan worden afgespeeld terwijl deze nog aan het binnenkomen is. Dit onderscheidt streaming van volledig downloaden voordat de weergave begint. Binnen streaming bestaan er varianten voor on-demand, live en pseudo-streaming.

On-demand streaming levert content op verzoek en wordt vaak via HTTP-gebaseerde systemen gestructureerd rond segmenten en manifestbestanden. Een oudere benadering is progressive download, waarbij delen van een bestand plaatsvinden terwijl de video al begint te spelen, maar zonder continu adaptieve bits.

Live streaming verzendt gebeurtenissen in real time of met minimale vertraging, vaak met buffering en netwerkmonitoring en CDN-distributie om brede bereikbaarheid te waarborgen.

Huidige gangbare protocollen omvatten HTTP-gebaseerde streaming zoals HLS (HTTP Live Streaming) en DASH (Dynamic Adaptive Streaming over HTTP); oudere of specifieke opties zoals RTSP en RTMP; Microsoft Smooth Streaming; CMAF; WebRTC voor lage latency interactie.

Adaptive bitrate streaming (ABR) gebruikt meerdere encodingen, segmenten en manifests (M3U8 voor HLS, MPD voor DASH). Het doel is bij fluctuaties in netwerkcondities automatisch de weergegeven kwaliteit aan te passen.

Infrastructuur omvat Content Delivery Networks (CDN), edge caching en origin servers; segmented transport via HTTP; beveiliging en DRM zoals encryptie en DRM-systemen Widevine, PlayReady en FairPlay.

Uitdagingen en ontwerpkeuzes zijn onder meer latency, buffering, apparaatcompatibiliteit, licenties en rechten.

Toekomstige ontwikkelingen richten zich op lagere latency, WebRTC voor interactieve streaming, 5G en edge computing met standaardisatie en open formaten.