standaarduren

Standaarduren is het aantal arbeidsuren dat als uitgangspunt geldt binnen een contract, sector of land. Het vormt de basis voor planning, loonberekening en verlof, en dient als referentie voor wat als een “normale” werkweek wordt gezien.

In salarisadministratie en personeelsbeheer worden standaarduren gebruikt om gewerkte uren om te zetten naar een fulltime equivalent (FTE), om overuren te berekenen en om rechten zoals vakantiedagen en pensioenbijdragen te bepalen. Ook collectieve arbeidsovereenkomsten (cao’s) kunnen een vaste standaarduur definiëren die voor alle werknemers binnen een groep geldt.

De exacte standaarduren verschillen sterk per jurisdictie, sector en type werk. In veel gevallen gaat het om een vaste wekelijkse of jaarlijkse hoeveelheid uren, maar deeltijdwerk kan andere standaarduren kennen of een proportionaliteit vereisen. De feitelijk gewerkte uren kunnen hiervan afwijken; bij overschrijding kunnen afspraken over overwerk en bij minder gewerkte uren kunnen prorata-regelingen van toepassing zijn.

Standaarduren dienen vooral als meetpunt voor arbeidsbelasting en voor salaris- en verlofregeling. Ze helpen bij begroting en capaciteitsplanning en vormen een veelvoorkomend aspect van arbeidsvoorwaarden en bedrijfsbeleid. Bij veranderingen in wet- of cao-regels kunnen ook de standaarduren aangepast worden.