standaardmanier

Standaardmanier is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de conventionele of meest gebruikelijke wijze waarop een taak binnen een bepaalde context wordt uitgevoerd. Het duidt op de standaardwerkwijze die als gangbaar wordt beschouwd en waarvan men verwacht dat deze in praktijk wordt gevolgd.

In de praktijk wordt de standaardmanier vaak vastgelegd in richtlijnen, handleidingen en interne procedures en fungeert daardoor als referentiepunt voor professionals. Het concept komt voor in bedrijfsleven, techniek, wetenschap, onderwijs en openbaar bestuur. Voorbeelden zijn de standaardmanier om een product te maken volgens een instructie, om studenten te beoordelen met een rubric, of om softwareontwikkeling te organiseren met versiebeheer en codebeoordeling. Het is verwant aan termen als best practice, standaardoperatieprocedure (SOP) en werkwijze, maar krijgt in verschillende contexten verschillende formaliteiten en kaders.

Etymologisch bestaat het uit standaard (een afgesproken norm) en manier (wijze). De term benadrukt regulariteit en consistentie, maar impliceert niet noodzakelijk superioriteit ten opzichte van alternatieve methoden. Kritisch gezien kan een te sterke nadruk op de standaardmanier innovatie belemmeren of onvoldoende geschikte situaties niet aanspreken. In praktische toepassingen dient men daarom af te wegen wanneer de standaardmanier geschikt is en wanneer afwijking gepast is.