speelfilms

Een speelfilm is een lange, verhalende film die bedoeld is voor theatrale vertoning en brede distributie. Het begrip wordt gebruikt om lange fictieve producties te onderscheiden van korte films en van documentaires. Speelfilms vertellen meestal een samenhangend verhaal met personages, een ontwikkelende plot en een begin, midden en slot. Ze kunnen uiteenlopende genres bestrijken, zoals drama, komedie, thriller, sciencefiction of fantasy, en variëren in toon en stijl.

Productie en vormelijkheid spelen een sleutelrol in speelfilms. Een film kent doorgaans een script, pre-productie, principal photography en post-productie. Regisseurs, scenarioschrijvers en producenten sturen het proces, ondersteund door vakmensen op het gebied van cinematografie, geluid en montage. De lengte ligt ruim boven die van korte films; vertoningen vinden meestal in bioscopen plaats, maar tegenwoordig ook via streamingdiensten, televisie en festivalprogramma’s. De productie vindt plaats in commerciële studiosystemen of als onafhankelijke projecten.

Historisch gezien heeft de speelfilm zich ontwikkeld sinds het vroege decennium van de twintigste eeuw, toen stille films werden gemaakt en later de geluidsfilm ontstond. Vanaf de middeleeuwen tot de moderne tijd heeft de speelfilm verschillende stromingen en stijlen gezien, met een sterke groei in auteurschap en industriële formules. Digitalisering, streaming en wereldwijde coproducties hebben de productie- en distributielandschappen radicaal veranderd, waarbij kostenoptimalisatie, snelle distributie en internationale samenwerking toeneiken.

Speelfilms vormen een kernonderdeel van cinema en populaire cultuur. Ze vinden erscheiding door festivals, prijzen en kritische beoordeling, en hun productie financieren gebeurt via een mix van studioinvesteringen, onafhankelijke financiering, subsidies en coproducties.