spanningssignaal

Een spanningssignaal is een elektrisch signaal dat wordt uitgedrukt als spanning tussen twee punten. Het draagt informatie door de tijdsafhankelijke waarde van die spanning te variëren. Vaak wordt de spanning gemeten ten opzichte van een referentiepunt, zoals aarde of nul.

Spanningssignalen kunnen analoog of digitaal zijn. Analoge spanning verandert continu in de tijd en wordt gemeten in volt (V) of millivolt (mV). Digitaal is opgebouwd uit afzonderlijke, duidelijke niveaus die logische toestanden aangeven. Spanningen kunnen DC (gelijk) of AC (wissel) van aard zijn; AC-signalen hebben een sinus- of andere periodieke vorm, met een bepaalde frequentie en amplitude.

Belangrijke kenmerken zijn amplitude, offset, frequentie, fase en eventuele vervorming. De bandbreedte bepaalt welke snel veranderende signalen nog representatief zijn. Bij meten is de input-impedantie van het meetapparaat van belang en kan signaalconditioning nodig zijn, bijvoorbeeld versterking, filtering of level shifting. Voor conversie naar digitale waarden dient het signaal geschikt te worden gemaakt voor analoog-digitaal omzetten (anti-aliasing, juiste schaal en lineariteit).

Toepassingen bevinden zich in sensoren (druk, temperatuur, lichthoeveelheid), audio- en videosystemen, industriële automatisering en communicatie. Om schade te voorkomen moet de spanning binnen de grenzen van de aangesloten apparatuur blijven; overstroom of overbelasting kan leiden tot vervorming of beschadiging.

Zie ook: spanning, signaalconditioning, analoog-naar-digitaal omzetten.