signaaltypes

Signaaltypes is een term die in de signaalverwerking en telecommunicatie wordt gebruikt om verschillende soorten signalen te onderscheiden. Signalen kunnen op meerdere kenmerken worden geclassificeerd, zoals hoe ze in de tijd voorkomen, hun amplitude en hoe ze worden vertegenwoordigd.

Een eerste indeling is naar tijdscontinuïteit: continue signalen bestaan over alle mogelijke tijdpunten en waarden, zoals een analoge audiosignaal. Discrete signalen bestaan alleen op specifieke tijdstippen (sampling) en hebben vaak een beperkt aantal amplitude-niveaus, wat typerend is voor digitale data.

Een andere indeling is naar periodiciteit: periodieke signalen herhalen zichzelf na een vaste periode, zoals een toon of een kloksignaal. Aperiodische signalen vertonen geen regelmatige herhaling en kunnen een breed spectrum aan kenmerken hebben.

Verder onderscheiden we deterministische van stokastische (ruisachtige) signalen: deterministische signalen zijn volledig bepaald door wiskundige regels en kunnen precies worden beschreven. Stokastische signalen bevatten toevallige componenten en worden vaak beschreven met statistische eigenschappen zoals verwachting en variantie.

Tot slot zijn er verschillen in representatie: analoge signalen hebben continu variërende amplitude en kunnen een continu spectrum beslaan, terwijl digitale signalen discrete amplitude-niveaus en discrete tijdstappen gebruiken. Digitaal signaalwerk is veelal gebaseerd op sampling en quantisatie en vormt de basis van moderne communicatie en opslag, met toepassingen zoals PCM, PWM en multilevelmodulatie.

Signaaltypes vormen de basis voor methoden als filtering, modulatie, detectie en decoding, en worden doorgaans geanalyseerd in zowel tijd- als frequentiedomeinen.