segmentatiecriteria

Segmentatiecriteria zijn de variabelen en normen die een organisatie hanteert om een markt op te splitsen in afzonderlijke, homogeen reagerende groepen. Het doel is om groepen met vergelijkbare behoeften, voorkeuren of gedragingen te identificeren, zodat de marketinginspanningen, producten en communicatie beter kunnen worden afgestemd op elke groep.

Veelgebruikte segmentatiecriteria worden onderverdeeld in geografische, demografische, psychografische en gedragsgerelateerde variabelen. Geografische criteria kijken naar locatie en regio; demografische criteria omvatten leeftijd, geslacht, inkomen en gezinsgrootte; psychografische criteria houden rekening met leefstijl, waarden en persoonlijkheid; gedragscriteria betreffen koopgedrag, merkloyaliteit, gebruiksintensiteit en de voordelen die consumenten zoeken. Daarnaast kan men ook op behoefte of gewenste voordelen segmenteren, op koop- of gebruiksgelegenheid en, in B2B-markten, op kenmerken zoals bedrijfsgrootte, sector en beslissingsproces.

Een marksegment moet aan bepaalde kwaliteitseisen voldoen om effectief te kunnen zijn. Veel aangehaalde criteria zijn substantialiteit (of het segment groot en rendabel genoeg is), meetbaarheid en bedienbaarheid (kun je het segment identificeren en bereiken), toegankelijkheid (kun je het segment bedienen via de beschikbare kanalen), onderscheidend vermogen (verandert het segment betekenisvol van andere segmenten in reactie op de marketinginspanningen) en haalbaarheid (kun je een passende marketingmix ontwikkelen met de organisatiebronnen).

Het doel van segmentatiecriteria is het creëren van gerichte waardeproposities en het afstemmen van de marketingmix op elk segment, terwijl het proces iteratief blijft en bij veranderende marktomstandigheden kan worden aangepast.