scheidingstechniek

Scheidingstechniek is een deelgebied van de chemische technologie dat zich bezighoudt met het scheiden van mengsels in industriële en laboratoriumprocessen. Het doel is om componenten te scheiden of uit verschillende fasen te extraheren, gebaseerd op verschillen in fysico-chemische eigenschappen.

De kern van scheidingstechniek ligt in het benutten van verschillen in eigenschappen zoals vluchtigheid, oplosbaarheid, affiniteit tussen fases, deeltjesgrootte en dichtheid. Op basis hiervan worden verschillende eenheden en processen toegepast, zoals distillatiekolommen, filtratie en membranen, maar ook centrifugatie, extractie en adsorptie.

Veel gebruikte scheidingstechnieken vallen in categorieën: mechanische scheiding (filtratie, sedimentatie, centrifugatie), thermische scheiding (distillatie, evaporatie, kristallisatie), vloeistof-vloeistof extractie en absorptie, membraanprocessen (ultrafiltratie, nanofiltratie, omgekeerde osmose), en chromatografie. Elektrische of elektrostatistische scheidingstechnieken komen ook voor in specifieke toepassingen.

Bij het ontwerp wordt rekening gehouden met evenwichts- en transiënte eigenschappen, massatransport en energiestromen. Procesmodellering en simulatie ondersteunen de dimensionering en optimalisatie, met aandacht voor energie- en grondstoffenbesparing en procesintegratie.

Toepassingsgebieden omvatten de chemische en petrochemische industrie, voedsel en farmaceutische productie, water- en afvalwaterbehandeling, en mijnbouw of materiaalproductie. De keuze voor een scheidingstechniek hangt af van het mengsel, de gewenste zuiverheid en de kosten.

Opleiding en onderzoek richten zich op thermodynamica, massatransport, fasetransities en procesontwerp, met actuele ontwikkelingen zoals membrantechnologie, procesintensificatie en duurzame scheidingen.

---