scheidingsconvenant

Een scheidingsconvenant is een schriftelijke overeenkomst waarin twee echtgenoten afspraken vastleggen over de gevolgen van hun scheiding. Het convenant regelt meestal de verdeling van bezittingen en schulden, alimentatie en de zorg en opvoeding van eventuele kinderen. Het doel is duidelijkheid en rechtszekerheid over wat na de scheiding praktisch en financieel geregeld is.

In de praktijk wordt het scheidingsconvenant vaak opgesteld bij een scheiding op gemeenschappelijk verzoek (onscheidingsverzoek of echtscheiding op eenvoudige wijze). Spouses kunnen het samen met een advocaat of mediator opstellen. In Nederland kan het convenant onderdeel uitmaken van het verzoekschrift tot echtscheiding; de rechtbank toetst dan of de afspraken in het belang van de kinderen zijn en of de kosten en regelingen redelijk zijn. Als er minderjarige kinderen zijn, geldt doorgaans extra controle en kan de rechtbank aanvullende maatregelen vragen.

Een scheidingsconvenant behandelt onder meer de verdeling van vermogen en schulden, pensioenen, eventuele partneralimentatie en, voor kinderen, de zorg- en opvoedingsovereenkomst, verblijf- en omgangsregelingen en kinderalimentatie. Het kan ook afspraken bevatten over woning, levensonderhoud als er geen kinderalimentatie nodig is, en regelingen voor toekomstige behoeften.

Wanneer de rechtbank het convenant heeft goedgekeurd, wordt het bindend en vormt het onderdeel van de definitieve scheiding. Het convenant kan later alleen worden gewijzigd via een nieuw rechterlijk besluit of met wederzijdse instemming. Het is een instrument om geschillen te voorkomen en de overgang naar een nieuw bestaan te structureren.