rookdichte

Rookdichte (ook wel rookdichtheid genoemd) verwijst naar de mate waarin rook een ruimte vult en het zicht en de ademruimte beïnvloedt. Het is een belangrijke indicator in brandveiligheid en rookbeheersing, omdat hoge rookdichtheid evacuatie en reddingsoperaties kan bemoeilijken en de blootstelling aan giftige gassen kan vergroten.

Rookdichtheid kan op verschillende manieren worden uitgedrukt. In de praktijk wordt vaak gesproken over zichtafstand (hoe ver men kan zien) en over optische dichtheid of rookdichtheidsniveaus (laag, matig, hoog). Technisch kan het ook worden uitgedrukt als een optische dichtheid of als de hoeveelheid rookdeeltjes per volume die licht verstrooien of absorberen. Metingen verlopen via lichttransmissie en sensoren, of via simulaties.

Factoren die de rookdichtheid bepalen zijn onder meer het type brand, de temperatuur, de grootte en samenstelling van rookdeeltjes, rookproductie en ventilatie. Rookbeheersingssystemen zoals sprinklers en afzuiging kunnen de rookdichtheid verlagen. Snelle verbranding en beperkte ventilatie verhogen de rookdichtheid, terwijl goede rookbeheersing en compartimentering deze kunnen verminderen.

Effecten: bij hoge rookdichtheid zijn evacuatie en redding bemoeilijkt, oriëntatie is lastig en de blootstelling aan giftige gassen kan toenemen. Rookdichtheid bepaalt mede welke tactieken brandweerlieden toepassen.

Toepassingen: ontwerp van gebouwen, rookbeheersing en evacuatieplanning, en brandveiligheidsnormen.

Zie ook: rookbeheersing, brandveiligheid, zichtbaarheid, evacuatieplanning.