rijgdichtheid

Rijgdichtheid is een agronomische term die de dichtheid van planten langs een rij beschrijft. Het geeft aan hoeveel individuele planten zich per lengte-eenheid van een rij bevinden, meestal uitgedrukt als planten per meter rij. Rijgdichtheid is één component van de totale plantdichtheid; een tweede belangrijke component is de afstand tussen rijen (rijafstand). Samen bepalen zij hoeveel planten er per oppervlakte-eenheid aanwezig zijn.

De rijgdichtheid kan worden berekend uit de afstand tussen planten binnen de rij (in-row spacing) en de rijafstand. Als d de afstand tussen planten in een rij is (in meters), dan is rijgdichtheid R = 1/d planten per meter. De plantdichtheid per oppervlakte-eenheid (planten per vierkante meter) is D = 1/(d × s), waarbij s de rijafstand in meters is. In de praktijk wordt rijgdichtheid vaak bepaald uit het zaad- of plantmateriaal en de zaaimachine-instellingen, of door tellen van planten op een vast rijsegment of op een vast veldoppervlak.

Factoren die rijgdichtheid beïnvloeden zijn onder meer de teeltsoort, zaaidichtheid, kiem- en uitgroeikracht, bodem- en vochtcondities en teeltpraktijken zoals onkruidonderdrukking en gewasbeheer. Een hogere rijgdichtheid kan leiden tot betere opvulling van de rijstrook en betere concurrentie tegen onkruid, maar vergroot ook de onderlinge strijd om licht, water en voedingsstoffen en kan de kans op uitval of tukgroei verhogen. Een lagere rijgdichtheid verlaagt die onderlinge concurrentie maar kan leiden tot inefficiënte ruimtebenutting en lagere opbrengst als de ruimte niet volledig benut wordt.

Het optimale niveau van rijgdichtheid varieert per gewas en managementdoel en wordt vaak bepaald door cultivarkenmerken, teeltwijze en bedrijfsdoelen.