ribkraakbeen

Ribkraakbeen, ook wel costaal kraakbeen genoemd, is dun, elastisch hyaline kraakbeen dat de uiteinden van de ribben aan de voorkant verbindt met het borstbeen (sternum) en zo de borstkas vormt. Het geeft de borstkas flexibiliteit en maakt beweging tijdens de ademhaling mogelijk doordat het kraakbeen mede meebuigt.

In het menselijk lichaam bestaan 24 ribkraakbeenstukken, twee voor elke rib. Ribs 1-7 (true ribs) hebben een directe verbinding met het sternum via hun eigen kraakbeen. Ribs 8-10 (false ribs) hebben kraakbeen dat zich aansluit bij het kraakbeen van de rib erboven. Ribs 11-12 noemen we vrijvallend (floating); zij hebben geen anteriorische verbinding met het sternum.

Kraakbeen van de ribben bestaat voornamelijk uit hyalinekraakbeen, dat bij jonge mensen relatief zacht en veerkrachtig is. Met de leeftijd kan een deel van het ribkraakbeen verkalken of osificeren, waardoor de flexibiliteit van de borstkas afneemt. In de kliniek wordt soms gesproken van ontsteking of pijn in het kraakbeen waar een rib het sternum ontmoet, kostenochondritis, of van trauma aan ribkraakbeen bij botbreuken of scheuringen.

Functie en klinische relevantie: ribkraakbeen draagt bij aan de stabiliteit en beweeglijkheid van de borstkas en speelt een cruciale rol bij ademhaling. Verstoringen of beschadigingen aan dit kraakbeen kunnen leiden tot pijn, beperkt ademhalen of lokale ontsteking, en vragen om medische evaluatie afhankelijk van de aard en ernst van de klachten.