repeateenheid

De repeateenheid, vaak ook wel herhaal-eenheid genoemd, is in de polymerenleer de kleinste structurele eenheid die in een polymeer steeds terugkeert en zo de structuur en eigenschappen van het materiaal bepaalt. Bij toevoegingspolymeren komt deze eenheid meestal overeen met het monomeer na verwijdering van een kleine groep, terwijl bij condensatiepolymeren de repeat unit soms uit meerdere monomeren kan bestaan.

De repetitie-eenheid is essentieel voor het berekenen van de moleculaire massa van een polymeer. De gemiddelde moleculaire massa van een polymeerketen, M_n, is ongeveer gelijk aan het aantal repeat-eenheden, n, vermenigvuldigd met de massa van de repeat unit (M_unit), eventueel gecorrigeerd door de massa van de eindgroepen. Dit maakt het mogelijk om polymerisatieprestaties en eigenschappen te koppelen aan de chemische samenstelling.

Voorbeelden van veel voorkomende repeateenheden zijn onder meer polyethyleen (-CH2-CH2-), polypropylene (-CH2-CH(CH3)-), polystyreen (-CH2-CH(C6H5)-) en polyvinylchloride (-CH2-CHCl-). Deze eenheden weerspiegelen het achterliggende monomeer en de wijze waarop deze monomeren zijn gekoppeld tijdens de polymerisatie.

Bij copolymeren en polymeer-netwerken kan de repeat unit variëren. In random copolymers bestaan er verschillende repeat-eenheden, terwijl in blokcopolymeren opeenvolgende segmentos van verschillende repeat units voorkomen. In netwerken blijft het concept bruikbaar als een gemiddelde repeat unit, hoewel de structuur complexer kan zijn.

Detectie en bepaling van de repeat-eenheid gebeurt vaak via structurele analyse. Methoden zoals NMR-spectroscopie, massa-analyse en elementaire analyse helpen bij het bepalen van de samenstelling en de afgeleide repeat unit van een polymeer.