reluctantie

Reluctantie is een eigenschap van een magnetisch circuit die de vorming en het onderhoud van magnetische flux tegenwerkt. Het is de magnetische tegenhanger van elektrische weerstand: net zoals weerstand een elektrische stroom belemmerd, biedt reluctantie weerstand aan de magnetische flux die door een magnetische route loopt. De magnetomotorische kracht (mmf), uitgedrukt in ampère-omwentelingen, wordt verbruikt om flux te genereren, en de verhouding tussen mmf en flux bepaalt de reluctantie.

Voor een homogeen materiaal met constante permeabiliteit is de reluctantie R gegeven door R = l / (μ A), waarbij l de lengte van de magnetische pad is, A de dwarsdoorsnede en μ de magnetische permeabiliteit van het materiaal (μ = μ0 μr, met μ0 de vacuumpermeabiliteit en μr de relatieve permeabiliteit). Een materiaal met hoge permeabiliteit verlaagt de reluctantie, terwijl lucht- of gasvullingen een lagere permeabiliteit hebben en hierdoor een hogere reluctantie opleveren. De relatie benadrukt de magnetische analogie met de elektrische weerstand.

De eenheid van reluctantie is inverse Henry (1/H); in de praktijk wordt het ook uitgedrukt als ampère-omwentelingen per weber (A-turns per Wb). De reciproke van reluctantie wordt permeantie genoemd en gelijk aan μ A / l in eenvoudiger gevallen.

Toepassingen en modellering: reluctantie wordt gebruikt bij magnetische circuitanalyses in transformatoren, inductoren en elektromotoren om fluxverdeling en het magnetomotiefverbruik te voorspellen. In realistische ontwerpen spelen fringing, materiaalarbeid en luchtspellen een rol, en factoren zoals temperatuur, verzadiging en frequentie kunnen het effectieve R beïnvloeden.

---