radiosystemen

Radiosystemen zijn technologische systemen die informatie via radiogolven verzenden en ontvangen. Ze bestaan doorgaans uit een zender, een ontvanger, een antenne en bijbehorende signaalgeleiding. Het basisprincipe is het omzetten van informatie in elektromagnetische signalen door modulatie aan de zender en demodulatie aan de ontvanger. Radiosystemen kunnen analoog of digitaal zijn.

In analoge systemen wordt informatie door variaties in de amplitude, frequentie of fase van het draaggolfsignaal overgebracht, bijvoorbeeld met AM of FM. Digitaal gebruik maakt van discrete symbolen en complexere modulaties zoals QAM, PSK of OFDM, wat efficiënter spectrumgebruik en robuuste foutcorrectie mogelijk maakt. Moderne systemen maken vaak gebruik van software-defined radios (SDR), waarbij veel functies in software worden uitgevoerd.

Historisch ontstonden radiocommunicatie in de late negentiende en vroege twintigste eeuw, met pionierswerk dat de basis legde voor draadloze telegrafie en radioprogramma’s. Sindsdien zijn broadcasting, tweerichtingscommunicatie, navigatie en satellietcommunicatie ontwikkeld, met toenemende digitalisering en de opkomst van mobiele netwerken en draadloze breedband.

Toepassingen van radiosystemen zijn onder meer radio- en televisieomroep, mobiele en vaste netwerken, maritieme en luchtvaartcommunicatie, satellietcommunicatie, navigatiesystemen en radarsystemen. Regulering van frequenties en normen gebeurt op nationaal en internationaal niveau en bepaalt spectrumtoewijzing, interoperabiliteit en beveiligingsmaatregelen. Een radiosysteem vereist balans tussen bandbreedte, vermogen, gevoeligheid van de ontvanger en ruis, wat bepalend is voor de kwaliteit van de communicatie.