pulpkwaliteit

Pulpkwaliteit verwijst naar de eigenschappen van pulp die bepalen of zij geschikt is voor een gewenste papier- of cellulosetoepassing. Het begrip omvat zowel mechanische als chemische pulpen, de staat van de vezels en het niveau van vervuiling en reststoffen. De uiteindelijke toepassing bepaalt welke eigenschappen als ideaal gelden, bijvoorbeeld voor schrijfpapier, krantenpapier of textielgerelateerde toepassingen.

Belangrijke kwaliteitskenmerken zijn onder meer vezellengte en de verdeling daarvan, vezelsterkte, aandeel fijne vezels (fines) en stof, vuil- en extractieve resten, helderheid of witheid, en procesgerelateerde parameters zoals vochtgehalte en viscositeit (bij chemische pulpen). Een veelgebruikte maatstaf is het kappa-getal, dat de hoeveelheid lignine aangeeft en daarmee invloed heeft op kleur, helderheid en verwerking. Ook de reinheid van de pulp en de aanwezigheid van onzuiverheden spelen een belangrijke rol.

Soorten pulp leveren uiteenlopende kwaliteitseigenschappen. Mechanische pulp biedt een hoog rendement en goede doorlooptbaarheid, maar heeft doorgaans lagere sterkte en witheid. Chemische pulpen (zoals kraft) leveren over het algemeen hogere sterkte en betere witheid na bleken, maar kennen een lagere opbrengst. Sulfietpulpen zijn een oudere chemische route met eigen kenmerkende eigenschappen. Voor dissolving pulp ligt de focus op een hoog cellulosegehalte en lage lignine. Recycle- of gerecyclede pulp heeft vaker kortere vezels en meer schulden aan reststoffen, wat verwerking en eindkwaliteiten beïnvloedt.

Kwaliteitscontrole gebeurt volgens internationale normen (bijv. ISO, TAPPI). Belangrijke metingen zijn kappa-number, helderheid/witheid, vuilgehalte, het aandeel fines, vezellengteverdeling, en mechanische eigenschappen zoals trek- en scheursterkte. In de productie worden kookparameters, wassen, bleken, raffinage en screening nauwgezet bewaakt. De gewenste pulpkwaliteit varieert met de eindtoepassing en bijbehorende specificaties.