producentenwelvaart

Producentenwelvaart is een economische term die verwijst naar de welvaart van producenten in een marktsysteem. Het geeft het netto voordeel weer dat producenten ervaren door te produceren en te verkopen tegen de heersende marktprijs. In de theorie van welvaart wordt dit voordeel meestal gemeten als het producentensurplus.

Bij een marginale kostenstructuur en een gegeven marktprijs P en gevraagde hoeveelheid Q is producentensurplus het gebied boven de aanbodcurve (de marginale kosten) en onder de prijslijn, van 0 tot Q. Grafisch is dit het driehoekige gebied onder P en boven de MC-curve. Wiskundig: PS = ∫_0^Q (P − MC(q)) dq.

Producentenwelvaart is een onderdeel van de totale welvaart in een economie, naast consumentenwelvaart (het gebied onder de vraaglijn en boven de prijs). Bij een volkomen competitieve markt maximaliseert de totale welvaart de som van consumentensurplus en producentensurplus; de verdeling tussen de twee hangt af van de vraag en het aanbod en van eventueel overheidsbeleid. Veranderingen in prijs, belastingen, subsidies of regelgeving verschuiven de welvaartsverdeling.

Factoren die producentenwelvaart beïnvloeden zijn onder meer marktstructuur (concurrentie versus monopolie of oligopolie), kostenontwikkelingen, technologische vooruitgang, belastingen en subsidies, handelsmaatregelen en regelgeving. Beleidsmaatregelen zoals prijsplafonds, minimumprijzen of invoerrechten kunnen de producentensurplus vergroten of verkleinen, met mogelijke effecten op de totale welvaart.