polyethyleentereftalaat

Polyethyleentereftalaat, afgekort PET, is een thermoplastische polymeer uit de familie van de polyesters. Het ontstaat door polymerisatie van ethyleenglycol en tereftaalzuur (of dimethyltereftaalaat) via een condensatiereactie waarbij water als bijproduct vrijkomt. De structuur bestaat uit herhaalde eenheden van ethyleentereftalaat met esterbindingen tussen de componenten. PET komt voor in amorfe (helder) vorm en als semi-crystalline materiaal; de kristalliniteit beïnvloedt helderheid, sterkte en barrière-eigenschappen.

PET heeft uitstekende barrière tegen zuurstof en kooldioxide in vergelijking met veel andere kunststoffen, redelijke chemische bestendigheid en goede slijtvastheid. De glasovergangstemperatuur ligt rond de 70-80°C en de smelttemperatuur bevindt zich rond 250-260°C. Door deze eigenschappen is PET breed toepasbaar: als drinkfles- en eetwaarverpakking, en als textielvezel onder de naam polyester, gebruikt in garens en kleding.

Productie vindt grootschalig plaats in de chemische industrie, doorgaans via para-xyleen naar tereftaalzuur of via dimethyltereftaalaat met ethyleenglycol. PET wordt meestal onderscheiden in flessenkwaliteit met hoge helderheid en textiel-/industriegrade PET, die verschillende eisen aan kristalliniteit en molecuulgewicht hebben.

Recycling is wereldwijd essentieel. Mechanische recycling smelt PET terug tot pellets voor hergebruik in flessen of textiel. Chemische recycling, oftewel depolymerisatie, kan monomeren terugwinnen voor zuivere polymeerproductie. Milieukundig bestaan er zorgen over plasticafval en microplastics, wat leidt tot regelgeving en ontwikkelingen in ontwerp, recycling en afvalbeheer.