overgangsfrequentie
Overgangsfrequentie, afgekort fT, is een kenmerk van halfgeleidertransistors dat de potentie van een transistor voor hoge frequentie aangeeft. Het is de frequentie waarbij de transistor in een geschikte meetconfiguratie zijn korte-circuits gain (stroomvermogensverhouding) naar één daalt, oftewel het punt waarop de signaalversterking niet langer groter dan één is. In traktaten wordt fT vaak gezien als een intrinsieke snelheid van het toestel en dient het als een belangrijke graadmeter voor de mogelijke hoge-frequentie-prestaties van een transistor.
Bij bipolaire transistors (BJT) wordt fT vaak benaderd met de formule fT ≈ gm / [2π (Cπ + Cμ)],
fT geeft een illustere maat voor de snelheid van een transistor en wordt veel gebruikt bij vergelijking
Overgangsfrequentie varieert met bias, temperatuur en fabricageproces. Over het algemeen neemt fT toe met een hogere