oscillatorfrequentie

Oscillatorfrequentie is de frequentie waarmee een oscillator een periodiek signaal herhaalt. In de praktijk bepaalt deze freuqentie hoe vaak per seconde een uitgangsgolf wordt gegeneerd, meestal uitgedrukt in hertz (Hz). De outputvorm kan variëren, van sinusiform tot vierkant of driehoek, maar de frequentie geeft aan hoe snel de golf herhaalt.

De frequentie wordt bepaald door de frequentiedeterminerende componenten in de oscillator. Bij LC-oscillatoren ontstaat de frequentie uit de resonantiefrequentie van het LC-tankcircuit; bij kristaloscillatoren wordt deze frequentie nauwkeurig ingesteld door een kristal (meestal quartz), waarvan de piezo-elektrische eigenschappen schone, stabiele resonanties leveren. RC-oscillatoren gebruiken weerstand en capaciteit om een lagere, minder stabiele frequentie te realiseren.

Stabiliteit en nauwkeurigheid zijn belangrijke kenmerken. Componentwaarden, temperatuur, toevoerspanning en veroudering veroorzaken drift in de oscillatorfrequentie. De drift wordt vaak uitgedrukt in ppm (delen per miljoen) of ppb voor hoogprecisie kristaloscillatoren. Voor toepassingen met strikte specificaties worden vaak temperatuurgecompenseerde oscillatoren (TCXO) of ovengebakte oscillatoren (OCXO) gebruikt, of frekwenties via synthese met fasevergrendelings-lussen (PLL).

Toepassingen omvatten klokken voor computers en microprocessoren, radiozenders, communicatieontvangers, signaalgenerators en meetinstrumenten. Meet- en afstemmingsmethoden omvatten frequentiekandidaten, spectrumanalyse en time-domain meting; afstemming kan plaatsvinden door kristal- of tankcomponenten, varactors of frekwentiesynthese.