oppervlakteactivatie
Oppervlakteactivatie is een verzamelterm voor behandelingen die de chemische samenstelling, energie en/of morfologie van een oppervlak wijzigen om eigenschappen zoals wettability, hechting, corrosiebestendigheid of katalytische activiteit te verbeteren. Het betreft doorgaans nanoscopische veranderingen aan de bovenste paar nanometer van een materiaal, waardoor het oppervlak polariteit toeneemt, reacties kan faciliteren of de ruweheid kan verhogen.
De belangrijkste mechanismen zijn onder meer chemische functionalisering, waarbij polariteit en beschikbare functionele groepen worden geïntroduceerd
Veel gebruikte activate methoden zijn plasma- en coronaactivering, chemische oxidatie, vlambehandeling en UV-ozonbehandeling. Plasma- of coronaactivering
De effectiviteit wordt gemeten met contacthoekmetingen (om oppervlakte-energie af te leiden) en analysetechnieken zoals XPS om
Zie ook: oppervlaktebehandeling, oppervlaktefunctionaliteit, plasma behandeling.