oplosmiddelengebruik

Oplosmiddelengebruik verwijst naar het toepassen van vluchtige organische oplosmiddelen in diverse sectoren, zoals industrie, bouw, schoonmaak en laboratoriumwerk. Veelvoorkomende oplosmiddelen zijn aceton, tolueen, xyleen, methanol, ethanol, isopropanol en terpentine. Ze worden gebruikt om materialen op te lossen, verdunnen of te reinigen en komen voor in verf, lijmen, inkt, reinigingsmiddelen, parfums en farmaceutische producten.

Gezondheid en veiligheid staan centraal bij oplosmiddelengebruik. Blootstelling kan via ademhaling of huidcontact gebeuren en leidt soms tot irritatie van ogen, neus en luchtwegen, hoofdpijn of duizeligheid. Bij langdurige of intensieve blootstelling kunnen neurologische effecten, lever- en nierschade optreden. Sommige oplosmiddelen hebben kankerverwekkende of reproductie-ontregelende eigenschappen. De risico’s hangen af van de aard van het oplosmiddel, de hoeveelheid, de duur van de blootstelling en de arbeidsomstandigheden.

Beheersing en regelgeving richten zich op het verminderen van blootstelling en milieu-impact. Belangrijke maatregelen zijn ventilatie, afzuiging, opslag volgens procedures, en het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen. Regels zoals REACH en CLP in de Europese Unie, en sectorale arbeidsveiligheidsregels, bepalen classificatie, etikettering en limieten voor blootstelling (OELS). Waar mogelijk wordt substitutie toegepast, bijvoorbeeld met minder toxische oplosmiddelen of watergedragen systemen, en terugwinning of recycling van oplosmiddelen bevorderd. Milieuaspecten omvatten emissies van vluchtige organische stoffen en grondwater- of bodembedreiging, waarvoor bewust gebruik en afvalbeheer essentieel zijn.