openskiesakkoorden

Open Skies-akkoorden zijn bilaterale of multilaterale verdragen tussen staten die de markten voor commerciële luchtvaart tussen de partijen aanzienlijk liberaliseren. Het doel is de concurrentie te bevorderen, vluchten en verbindingen te vereenvoudigen en de vliegoperaties tussen de betrokken landen te vergemakkelijken. Daarbij blijft de nationale veiligheid en vliegveiligheid onder toezicht van de reguliere luchtvaartautoriteiten.

In de praktijk bevatten deze akkoorden meestal afspraken over markttoegang en liberalisering van operationele regels. Ze kunnen vrije toegang tot routes, frequentie en capaciteit regelen, vrijheid geven voor prijsstelling en dienstverlening, en het recht op code-sharing en samenwerking tussen luchtvaartmaatschappijen vergroten. Veel akkoorden regelen ook eigendoms- en controleregels voor luchtvaartmaatschappijen en kunnen fifth-freedom-rechten toestaan, waardoor een maatschappij tussen twee signerende landen kan opereren, ook als de vluchten van/naar een derde land gaan. Hoewel liberalisering centraal staat, blijven veiligheid, regelgeving en toezicht op naleving strikte voorwaarden.

Open Skies-akkoorden variëren per verdrag in hun reikwijdte en concrete bepalingen. Ze worden vaak gezien als middel om economische groei, connectiviteit en toerisme te stimuleren, terwijl tegelijkertijd zorgen bestaan over het behoud van nationale luchtvaartmaatschappijen, arbeidsvoorwaarden en milieueffecten. De bekendste voorbeelden zijn bilaterale open-skiesafspraken tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie, maar soortgelijke verdragen bestaan ook tussen andere economische regio’s en landen.