nucleusmateriaal

Nucleusmateriaal, in het Nederlands meestal aangeduid als nucleair materiaal of kernmateriaal, verwijst naar stoffen die betrokken zijn bij kernprocessen zoals splijting, fusie of stralingsproducentie. Het begrip omvat fissiele stoffen die een kettingreactie kunnen ondersteunen, fertiele stoffen die via neutronen kunnen worden omgezet in fissiele isotopen, en materialen die nodig zijn voor moderatie, afscherming of verwerking van brandstoffen.

Fissiele stoffen zijn onder meer uranium-235 en plutonium-239; fertiele stoffen omvatten uranium-238 en thorium-232. Verrijking verhoogt het aandeel fissiel uranium-235 en bepaalt daarmee de geschiktheid voor gebruik in reactoren of wapens. Brandstoffabricage omvat winning, conversie naar geschikte vormen (bijv. uranium hexafluoride, UF6), verrijking en fabricage van brandstofpennen. Spent brandstof kan worden opgeslagen of (waar mogelijk) herverwerkt om uranium en plutonium terug te winnen, wat aspecten van afvalbeheer en proliferatie met zich meebrengt.

Toepassingen en bronnen: nucleaire elektriciteitsopwekking, scheeps- en marine-reactoren, medische isotopenproductie en industriële radiografie. Isotopen worden ook gebruikt voor onderzoek, diagnostiek en behandelingen in de gezondheidszorg.

Regelgeving en veiligheid: internationale normen en toezicht vallen onder organisaties zoals de IAEA en nationale regelgevers; het Non-Proliferatieverdrag (NPT) en exportcontroles helpen misbruik te voorkomen. Beheer vereist strikte beveiliging, stralingsbescherming, criticaliteitsveiligheid en langetermijn afvalbeheer. Proliferatierisico blijft een centraal aandachtspunt in beleid en wetgeving.

---