nietdetectie

Nietdetectie verwijst naar het fenomeen waarbij een detector, meting of waarnemer een signaal, gebeurtenis of object niet waarneemt, hoewel het aanwezig kan zijn. Het vormt de complementaire kant van detectie en is van belang bij de interpretatie van meetresultaten. In de detectietheorie wordt nietdetectie vaak beschreven met de kans dat een aanwezig signaal door de waarnemer als afwezig wordt gemist.

In wetenschappelijke disciplines wordt rekening gehouden met nietdetectie om bias te voorkomen. In ecologie kunnen dieren aanwezig zijn maar niet worden gezien; daarom worden vaak herhaalde waarnemingen en statistische modellen gebruikt om de detectiekans te schatten en de werkelijke aanwezigheid te corrigeren. In de medische diagnostiek kan nietdetectie leiden tot valse negatieven, waardoor ziekten onopgemerkt blijven.

Oorzaken van nietdetectie zijn onder meer beperkte sensoroutput, ruis, te lage signaalsterkte, verkeerde timing en menselijke fout. De aanwezigheid van nietdetectie beïnvloedt de interpretatie van gegevens en kan leiden tot onderrapportage of misleidende conclusies als er geen correctie plaatsvindt.

Methoden om met nietdetectie om te gaan, omvatten studieontwerp met herhaalde metingen, calibratie-experimenten en statistische modellen zoals occupancy-modellen, waarbij de detectiekans wordt geschat en de aanwezigheideffecten beter worden ingeschat. In data-analyse kunnen imputatie- of Bayesian-methoden worden toegepast om onzekerheid door nietdetectie te verwerken.

Zie ook: detectietheorie, gevoeligheid en specificiteit, valse negatieven, bias.