modaliteitsmarkeringen
Modaliteitsmarkeringen zijn elementen in een taal die modaliteit uitdrukken: de houding van de spreker ten opzichte van de inhoud van een uitspraak, zoals mogelijkheid, noodzakelijkheid, toestemming, verplichting, vermogen of waarschijnlijkheid. Ze helpen bepalen of iets als realiteit geldt, als standaardverwachting, of als hypothese.
Ze kunnen op verschillende manieren voorkomen. Vaak zijn het modale werkwoorden (bijvoorbeeld kunnen, moeten, mogen in
In veel talen vormen modaliteitsmarkeringen samen met het hoofdwerkwoord een perifratische constructie en kunnen ze vóór
Voorbeelden tonen de diversiteit: Nederlands gebruikt kunnen, moeten, mogen en vooral het gebruik van modale werkwoorden