middenoorholte

De middenoorholte is een luchtgevulde ruimte in het rotsbeen (pars petrosa) van het temporalbot, achter het trommelvlies en voor het binnenoor. De ruimte communiceert met de nasofarynx via de buis van Eustachius en wordt daardoor normaal gesproken op atmosferische druk gehouden.

In de middenoorholte bevinden zich de gehoorbeentjes hamer (malleus), aambeeld (incus) en stijgbeugel (stapes), die samen een geluidgeleidingsketen vormen van het trommelvlies naar het venster ovalis van het binnenoor. De ruimte is bekleed met slijmvlies en bevat twee kleine spieren: tensor tympani (innervatie via nervus trigeminus, V3) en stapedius (innervatie via nervus facialis, VII). Deze spieren kunnen bij luid geluid de beweging van de gehoorbeentjes afremmen; dit mechanisme staat bekend als de akoestische reflex.

Functie en fysiologie: de middenoorholte draagt bij aan geluidstransmissie en drukregulatie. Geluidsgolven laten het trommelvlies trillen, waarna de gehoorbeentjes deze trillingen doorgeven aan het binnenoor via het venster ovalis. De buis van Eustachius zorgt voor luchtdoorstroming en drukgelijkeing tussen middenoor en nasofarynx, vooral bij slikken of gapen.

Pathologie en kliniek: veelvoorkomende aandoeningen zijn otitis media (middenoorontsteking) en otitis media met effusie, waarbij vocht ophoopt en gehoorverlies kan ontstaan. Verstoring van de buis van Eustachius, barotrauma bij vliegen of duiken en de ontwikkeling van een cholesteatoom zijn belangrijke aandachtspunten. Behandeling varieert van medicatie tot chirurgische ingrepen, afhankelijk van oorzaak en ernst.