luchtdoorstroming

Luchtdoorstroming verwijst naar de beweging van lucht door een ruimte of tussen ruimten als gevolg van drukverschillen. Het is een kernconcept in ventilatie en binnenluchtkwaliteit en kan zowel natuurlijk als mechanisch worden opgewekt.

Natuurlijke luchtdoorstroming ontstaat door winddruk op gebouwgevels en door de stapelwerking die optreedt bij temperatuurverschillen tussen binnen en buiten. Warme lucht stijgt en verplaatst buitenlucht, waardoor er lucht naar binnen kan komen via openingen. Mechanische luchtdoorstroming wordt bereikt met ventilatoren of HVAC-systemen die luchtdrukverschillen afdwingen en zo lucht door kanalen of openingen laten vloeien. Een gebouw kan elementen van beide benaderingen combineren, wat wordt aangeduid als gemengde of mixed-mode ventilatie.

Typen van luchtdoorstroming omvatten onder meer cross-ventilatie (lucht stroomt tussen tegenoverliggende openingen langs een kort pad) en stack- of verticale ventilatie (lucht beweegt langs verticale stijgbuisjes door temperatuurverschillen). De effectieve hoeveelheid doorstroming hangt af van openinggrootte en -positie, gebouwvorm en -oriëntatie, windsnelheid en -richting, temperatuurverschillen en de algehele luchtdichtheid.

Toepassingen en ontwerp richten zich op binnenluchtkwaliteit, thermisch comfort en energie-efficiëntie. Goede luchtdoorstroming kan vervuilende stoffen verdunnen en aangename klimaatcondities creëren, maar onbedoelde luchtstromen kunnen leiden tot tocht, geluid of ongewenste warmteverliezen. Metingen en modellen (zoals tracer-gasproeven, CFD en windtunnels) worden gebruikt om flowpatronen te analyseren en ventilatiesystemen te optimaliseren.