meteoriettrajecten

Meteoriettrajecten verwijzen naar de paden die meteorieten volgen tijdens hun reis door de ruimte en door de aardse atmosfeer, tot aan de landing op het aardoppervlak. In de ruimte hebben fragmenten van meteoroïden vaak een heliocentrische baan rondom de zon; bij het binnendringen in de aardse sfeer veranderen deze trajecten door zwaartekrachtsinvloeden en luchtweerstand.

Bij de atmosferische entrada ondergaan meteorieten sterke vertraging en ablatieve slijtage door de lucht. Dit kan leiden tot een heldere vuurbol of bolide, die een lange lichtende spoor achterlaat. Gedurende de entry kunnen meteorieten fragmenteren, waardoor meerdere brokstukken achterblijven. De resterende snelheid en de entrieoriëntatie bepalen de uiteindelijke landingsplaats en de spreiding van de brokstukken, ook wel de strewn field genoemd.

Observatiesystemen zoals netwerken met optische cameras, radar, infrasone metingen en soms satellietwaarnemingen leveren data over de richting, snelheid en locatie van de meteoriet gedurende de vlucht. Uit meerdere waarnemingen kan een triangulatie worden uitgevoerd om de trajectlijn te reconstrueren en de radiants en velocities te bepalen. Hiervoor zijn ook berekeningen nodig van de atmosferische modellering en de massa-afname door ablatiet.

Na de landing worden gevonden meteorieten onderzocht op samenstelling en structuur om inzicht te krijgen in de oorsprong en de vroegste geschiedenis van het zonnestelsel. Trajecten zijn van belang voor meteorietkunde, planetaire defensie en meteorieten-geologie.