matrixinterferenties

Matrixinterferenties verwijzen naar de invloed van componenten in de monster-matrix op de meetrespons van een analyte bij analytische methoden. Deze invloed kan leiden tot signaalonderdrukking (suppression) of signaalversterking (enhancement) en daardoor tot bias in kwantificatie en variabiliteit tussen monsters. Ze komen met name voor bij massaspectrometrie (LC-MS, GC-MS) maar kunnen ook voorkomen bij andere detectiemethoden zoals UV- of fluorescente detectie.

Oorzaken van matrixinterferenties zijn onder meer co-eluerende verbindingen die de ionisatie-efficiëntie beïnvloeden in ionisatiebron, frequent voorkomen in elektrospray-ionisatie. Daarnaast kunnen opgeloste stofgroepen de brouwerij of absorbantie van de detectie maskeren of verstoren. In biologische monsters zoals plasma of weefselextracten spelen complexere matrices een rol, wat vooral een uitdaging vormt bij traceerbare hoeveelheden analyten.

De gevolgen van matrixinterferenties zijn onder meer verstoorde lineaire patroon, veranderde detectiegrens en verminderde nauwkeurigheid en precisie. Het evalueren van matrixeffecten gebeurt vaak door matrix-gebaseerde calibratie en post-column infusion. Een veelgebruikte maat is de matrix effect percentage, dat de verhouding van signaal in aanwezigheid van matrix tot signaal in pure oplossing uitdrukt.

Preventie en mitigatie omvatten matrix-matched calibraties, het gebruik van interne standaarden (bij voorkeur isotopologe), standaardtoediening, en grondige monster-voorbehandeling zoals SPE of SPE-LLE extractie. Ook kan het herhalen van metingen met verdunde oplossingen of het wijzigen van chromatografische scheiding en ionisatie-parameters helpen. Voorbeelden van toepassingen zijn kwaliteitsbewaking van pesticiden in fruit en groenten, geneesmiddelmonitoring in biologische monsters en dopingcontrole, waar nauwkeurige kwantificatie cruciaal is ondanks complexe matrices.