lenssterkte

Lenssterkte is een maat voor de sterkte waarmee een lens licht kan focussen of divergeren. Deze kracht wordt uitgedrukt in dioptrie (D) en is in het algemeen gelijk aan de inverse van de brandafstand van de lens in meters (P = 1/f) voor een dunne lens in lucht. Een positieve lenssterkte geeft een convergerende (bolle) lens aan, een negatieve een divergerende (holle) lens.

In optometrie en oftalmologie verwijst lenssterkte meestal naar de oogcorrectie van een bril of contactlenzen. De sterkte wordt uitgedrukt als een optische kracht die lichtstralen naar het netvlies brengt. Dioptrie wordt vaak gebruikt in combinatie met een aanvullende cilindrische waarde voor astigmatisme en een aswaarde. Voorbeelden zijn +2,50 D voor verziendheid en −3,00 D voor bijziendheid. De exacte brilsterkte wordt bepaald door een optometrist of oogarts na verschillende observaties en metingen van het oog.

Bij fotografie of optiek buiten de ogen kan de term lenssterkte minder centraal zijn, maar bestaan er toepassingen zoals close-up lenzen die in dioptrieën worden gespecificeerd. Deze hulpmiddelen verhogen de magnification voor dichtbij werken en hebben een meetbare dioptrie-waarde, waarmee sommige camera- of lenscombinaties dichter bij te onderwerpen kunnen scherpstellen.

Meting en bepaling van de lenssterkte gebeuren doorgaans met gespecialiseerde instrumenten zoals een autorefractor of door retinoscopie, gevolgd door subjectieve afstemming met de patiënt. De resulterende dioptrie-waarde bepaalt welke bril- of contactlenzen nodig zijn om beelden scherp op het netvlies te projecteren.