legalisaties

Legalisaties is een term uit de juridische en beleidswetenschappen die verwijst naar het proces waarbij iets wat voorheen verboden, niet geregeld of beperkt was, wettelijk wordt toegestaan of erkend. Het kan slaan op regels rondom handelingen, producten, instellingen of documenten, en impliceert meestal een wijziging van het wettelijk kader.

In de context van internationale handel en administratieve documenten verwijst legalisatie vaak naar het proces waarbij documenten die in een land geldig moeten zijn, geverifieerd worden voor gebruik in het buitenland. Daarbij kan een handtekening van een bevoegde autoriteit worden geverifieerd; de zogenoemde apostille volgens het Haags Verdrag vereenvoudigt dit proces. In landen die geen apostille aanvaarden, kan diplomatieke legalisatie via een consulaat nodig zijn.

Op beleidsvlak wordt legalisatie ook gebruikt voor de hervorming van strafrecht en regelgeving. Voorbeelden zijn het legaliseren van bepaalde illegale activiteiten onder strikte regels, zoals cannabis in sommige jurisdicties, of prostitutie die gereguleerd en belastbaar wordt gemaakt. Ook hulp bij zelfdoding onder strikte voorwaarden kan onder een legalisatie- of regulatieregime vallen. Dergelijke hervormingen worden vaak gepaard met toezicht, licenties, leeftijds- en plaatsingsregels, en gecontroleerde productie of levering.

De argumenten voor en tegen legalisatie variëren en omvatten zaken als toezicht en handhaving, sociaal-economische gevolgen, belastingopbrengsten en bescherming tegen misbruik. Internationale verdragen en mensenrechten kunnen eveneens van invloed zijn op de mogelijkheden en voorwaarden van legalisatie, wat tot variatie tussen landen leidt.