langetermijngevoel

Langetermijngevoel is een concept uit de Nederlandse taal dat verwijst naar een houding of gevoelsmatige inschatting die lange termijnuitkomsten centraal stelt bij evaluatie en besluitvorming. Het impliceert een mentaliteit waarbij toekomstige consequenties van handelen, investeringen en beleidskeuzes zwaarder wegen dan kortetermijnvoordelen. In organisaties en bij individuen kan een ontwikkeld langetermijngevoel bijdragen aan duurzame strategie, risicobeheer en verantwoordelijkheidsgevoel in planning, terwijl een gebrek eraan kan leiden tot kortetermijn georiënteerd gedrag.

Etymologie: Samengesteld uit langetermijn (over een lange tijdsperiode) en gevoel (sense of perception of intuition). In management- en psychologie-literatuur wordt het wisselend gebruikt als aanduiding voor een toekomstgerichte oriëntatie, soms als tegenhanger van short-termism.

Toepassingsgebieden: In bedrijfsleven, publieke sector en civiele planning kan langetermijngevoel de keuze voor investeringen in duurzaamheid, onderwijs en infrastructuur stimuleren, evenals het rekening houden met toekomstige generaties en milieu-effecten. In de persoonlijke sfeer kan het zich uiten in financiële planning, carrièreplanning en gezondheid.

Methoden en beoordeling: Het is doorgaans operabel door te kijken naar besluitvormingspatronen, tijdshorizon van projecten, discount rates en scenario-analyse. Er is geen eenduidige meting; het blijft deels subjectief en cultureel bepaald.

Kritiek en kanttekeningen: De term kan ambigu zijn en moeilijk te toetsen. Overmatige focus op de toekomst kan innovatie en flexibiliteit belemmeren, terwijl te weinig toekomstgerichtheid risico's met zich meebrengt.

Zie ook: langetermijnvisie, toekomstgericht denken, horizon, duurzame ontwikkeling.