laagwaterstand

Laagwaterstand is de waterstand op het moment dat de zee het laagste punt bereikt tijdens een getijcyclus. In veel kustgebieden is dit twee keer per etmaal het laagste punt, hoewel de exacte hoogte en frequentie per locatie en cyclus kunnen variëren. Laagwaterstanden worden meestal uitgedrukt ten opzichte van een referentieniveau, zoals het Normaal Amsterdams Peil (NAP) in Nederland. Getijmeting gebeurt met getijmeters langs de kust of op schepen, waardoor de huidige laagwaterstand en historische statistieken kunnen worden vastgelegd.

De hoogte van de laagwaterstand wordt primair bepaald door de astronomische getijwerking van maan en zon. De aantrekkingskrachten zorgen voor periodieke invloed op de zeespiegel, waardoor er afwisselend hoge en lage waterstanden ontstaan. Daarnaast kunnen meteorologische factoren afwijkingen veroorzaken ten opzichte van het zuiver astronomische laagwater: lage luchtdruk en wind vanuit zee kunnen de waterstand verhogen of verlagen, en wind- en storminvloeden kunnen lokale microvariaties veroorzaken.

Statistische kenmerken rondom laagwaterstanden worden gebruikt in navigatie, baggerwerk, infrastructuurplanning en kustbeheer. Waaronder gemiddelden zoals gemiddelde laagwaterstand, en uitersten zoals extreem laagwater. In de Nederlandse context is de laagwaterstand relevant voor scheepvaart, voedselkustbeheer en watersysteemroductie, evenals voor het insluiten van getijden in plannings- en veiligheidsberekeningen.

Zie ook: hoogwaterstand.