laadduur

Laadduur is de tijd die nodig is om een batterij op te laden tot een bepaald niveau, meestal uitgedrukt als het verschil tussen de beginnende en eindige state of charge (SoC). Bij elektrische voertuigen verwijst het naar de duur van een laadsessie bij een gekozen lader en doel-SOC.

Belangrijke factoren zijn de batterijcapaciteit (kWh), de beginnende en gewenste eind-SOC, het laadvermogen van de lader (kW) en van de batterij, de efficiëntie van het laadproces en de temperatuur van de batterij. Grotere batterijen of een lagere beginnende lading vergen doorgaans meer tijd; snelladers verkorten de duur, maar laadsnelheden nemen vaak af na circa 80% lading (tapering).

Er bestaan verschillende laadoplossingen. Thuisladen via een AC-lader levert doorgaans 3,7–11 kW. Publieke laadpunten variëren meestal van enkele kW tot 22 kW. DC-snelladers leveren vaak 50 kW, 150 kW of meer, wat de benodigde tijd aanzienlijk kan verminderen, maar de snelheid hangt af van de batterij en de temperatuur.

Laadduur is meestal niet lineair: de laadcurve is hoger bij lage SoC en vlakt af na ongeveer 80% capaciteit. Een eenvoudige benadering is: tijd ≈ benodigde energie (kWh) / laadvermogen (kW), met een efficiëntie-factor van circa 0,9–0,95. De benodigde energie is batterijcapaciteit × (eind-SOC − begin-SOC).

Voorbeeld: een 60 kWh-batterij van 20% naar 80% met een 7 kW-lader vereist circa 60 × 0,6 = 36 kWh. Zonder verlies duurt het ongeveer 36/7 ≈ 5,1 uur; met verliezen kan de duur 5,5–6 uur zijn.

Laadduur is relevant bij planning van reizen en bij het kiezen van laadinfrastructuur. Voor nauwkeurige tijdsramingen raadpleeg men de voertuig- en laderpecificaties.