kritiekepadbenadering

Kritiekepadbenadering, ook wel bekend als de kritieke padbenadering, is een projectmanagementmethode waarmee de langste keten van afhankelijkheden tussen activiteiten wordt geïdentificeerd. Deze kritieke pad bepaalt de minimale duur van het project; taken op dit pad hebben doorgaans geen beschikbare speling.

Werking: activiteiten worden gedefinieerd, duur geschat en afhankelijkheden vastgesteld. Een netwerktekening maakt de volgorde van uitvoering zichtbaar. Door de vroegste begin- en eindtijden (earliest start/finish) en de laatste mogelijke begin- en eindtijden (latest start/finish) te berekenen, ontstaat het kritieke pad. De slack of float van elke niet-kritieke taak geeft aan hoeveel tijd er kan worden uitgesteld zonder de einddatum te beïnvloeden.

Toepassingen en voordelen: CPM helpt bij planning en scheduling; het maakt knelpunten zichtbaar, ondersteunt resourceallocatie en wat-if-scenario's (bijv. het verkorten van duur door te crashen). Het wordt veel gebruikt in bouw, productie, IT-projecten en R&D-projecten. Het biedt een duidelijke focus op essentiële taken en stelt managers in staat prioriteiten te stellen en tijdig bij te sturen.

Beperkingen: de methode veronderstelt betrouwbare duurinschattingen en vaste afhankelijkheden; bij onzekerheid is CPM minder robuust en kunnen aanvullende technieken zoals probabilistische analyse nodig zijn. De methode vereist regelmatige bijstelling bij veranderingen in het project en kan minder effectief zijn in zeer dynamische omgevingen.

Relaties met andere methoden: CPM is verwant aan PERT; CPM is vaak operationeel wanneer duur inschattingen betrouwbaarder zijn, terwijl PERT probabilistische schattingen gebruikt. Moderne varianten zoals critical chain project management (CCPM) brengen ook factoren als resourceconstrained planning mee.