klimaatregelingen

Klimaatregelingen zijn het geheel van beleidsmaatregelen dat overheden gebruiken om klimaatverandering tegen te gaan en zich daaraan aan te passen. Het doel is de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, de omslag naar een koolstofarme economie te bevorderen, energie-efficiëntie te vergroten en veerkracht tegen klimaatrisico’s te verbeteren. Klimaatregelingen opereren op verschillende niveaus, van lokaal tot internationaal, en combineren vaak korte-termijnmaatregelen met lange-termijnstrategie.

Er is een breed scala aan instrumenten. Regulering omvat emissie- en installatienormen voor industrie, transport en energie, bouw- en productstandaarden en regels voor ruimtelijke ordening. Marktgebaseerde instrumenten bestaan uit koolstofprijzen, zoals belastingen of emissiehandelssystemen, en subsidies of fiscale prikkels voor schone technologieën en duurzame energie. Informatie- en governance-instrumenten betreffen verplichte rapportage van klimaatgerelateerde risico’s en prestaties, etikettering en overheidsaanbestedingen die lage-emissiegoods bevoordelen. Planmatige instrumenten omvatten adaptatieplanning en ruimtelijke ordening die gericht zijn op waterbeheer, stedelijke hitte-eilanden en infrastructuuraanpassingen.

Voorbeelden zijn wereldwijd de klimaatafspraken en beleid onder het Paris Agreement, EU-initiatieven zoals het Green Deal en het ETS, en nationale of regionale maatregelen zoals bouwregelgeving, voertuigemissiestandaarden en subsidies voor energiebesparing en hernieuwbare energie. De effectiviteit van klimaatregelingen hangt af van coherente implementatie, economische haalbaarheid en de aanpak van sociale gevolgen.