klimaatlijnen

Klimaatlijnen zijn lijnen op kaarten die punten met hetzelfde klimaatkenmerk met elkaar verbinden. Ze visualiseren de ruimtelijke verdeling van een klimaatvariabele en helpen bij het interpreteren van patronen in temperatuur, neerslag en andere meteorologische grootheden. Veelvoorkomende typen zijn isothermen (lijnen van gelijke temperatuur), isohyeten (lijnen van gelijke neerslaghoeveelheid) en isobaren (lijnen van gelijke luchtdruk).

Deze lijnen worden berekend uit meetgegevens van weerstations, satellietobservaties of klimaatmodellen en vereisen interpolatie om een continu veld te verkrijgen. Voor de interpolatie worden methoden zoals inverse distance weighting, kriging of spline-technieken toegepast. Het resultaat is een benadering die onzekerheden met zich meebrengt, afhankelijk van de ruimtelijke samenstelling van de gegevens en de gekozen methode.

Toepassingen van klimaatlijnen zijn onder meer het in kaart brengen van klimaatpatronen voor onderzoek en onderwijs, het beoordelen van landbouw- en watersysteemplanning, en het ondersteunen van ruimtelijke planning en risicobeoordeling bij klimaatverandering.

Interpretatie en beperkingen: klimaatlijnen geven indicaties van gradaties en relaties tussen nabijgelegen gebieden, maar leveren geen exacte waarden op elke locatie. De lijnen kunnen verschuiven bij nieuw meet- of modeldata, en hogere oplossingsruimten kunnen leiden tot vage lijnen of over-smoothing. Bij analyses dient rekening gehouden te worden met onzekerheden en de schaal van de kaart.

Zie ook: isotherm, isohyet, isobaar, klimaatkaart en Köppen-klimaatclassificatie.