kleurenmetingen

Kleurenmetingen zijn processen waarmee de kleur van objecten of lichtbronnen kwantitatief wordt vastgesteld. Ze omvatten de bepaling van eigenschappen zoals tint, verzadiging en helderheid en vormen een essentieel instrument in kwaliteitscontrole en productontwikkeling in sectoren zoals druk, textiel, plastics, verf en voedingsmiddelen.

De belangrijkste instrumenten zijn spectrophotometers en colorimeters. Spectrophotometers meten de spectrale reflectie of transmissie van een monster over het zichtbare spectrum en leveren gegevens die kunnen worden geconverteerd naar kleurruimten zoals CIE XYZ, LAB of LUV. Colorimeters gebruiken meestal vaste filters en leveren snelle, compacte metingen van tristimulus-waarden. Een spectroradiometer meet eveneens straling, vaak inclusief lichtopbrengst en oogwaarneming.

Belangrijke concepten zijn onder meer de CIE-normen en kleurruimten. De CIE XYZ-ruimte is een lineaire representatie die kan worden omgezet naar LAB of LUV, waarin Delta E de waargenomen kleurverschillen kwantificeert. Voor nauwkeurige waarneming gebruikt men vaak de 2° of 10° standaardgezichtsveld (observer) en standaard-illuminanten zoals D65 (daglicht) of A (gloeilicht). Standaarden zoals CIE en ISO definiëren procedures en berekeningswijzen zoals Delta E, evenals benodigde meetomstandigheden en tolerantiegrenzen.

Meetmethoden omvatten reflectiebeoordelingen onder verschillende geometrieën (bijv. 0°/45°, 45°/0°) en transmittantiemeting voor doorzichtige monsters. Voordat metingen worden uitgevoerd, worden wit- en referentiepanelen gebruikt om de instrumenten te kalibreren. Kleurenmetingen ondersteunen kwaliteitscontrole, productontwikkeling, kleurmatching en reproduceerbare communicatie van kleurspecificaties tussen leveranciers en afnemers.