Home

kinetochoorverbindingen

Kinetochoorverbindingen zijn de verbindingen tussen kinetochoren en de microtubuli van het spoelfiguur die tijdens celdeling zorgen voor correcte chromosoomPositionering en segregatie. Bij mitose en meiose bevinden kinetochooren zich op de centromeren van chromatiden en sluiten ze zich aan bij de uiteinden van microtubuli, zodat beweging van chromatiden richting de polen mogelijk is terwijl de spoelfiguur wordt gevormd.

De kinetochore is opgebouwd uit een innerlijke en een buitenste component. De innerlijke kinetochore omvat het

Functioneel zorgen kinetochoorverbindingen voor end-on attachaties waarbij de microtubulus-plus-eindpunten zich vastzetten aan de buitenkant van de

Typen fouten zoals syntelic en merotelische attachaties kunnen leiden tot aneuploïdie; correctie vereist dynamische heraansluitingen en

Kinetochoorverbindingen zijn cruciaal voor de genetische stabiliteit tijdens deling en worden bestudeerd in diverse modelorganismen om

constitutieve
centromeren
netwerk
(CCAN),
met
onder
meer
CENP-A
en
CENP-C,
die
de
centromere-identifier
leveren.
De
buitenste
kinetochore
bevat
het
KMN-netwerk
(KNL1,
Mis12,
Ndc80),
dat
direct
bindt
aan
microtubuli
en
de
mechanische
verbinding
levert.
In
verschillende
systemen
zijn
aanvullende
eiwitcomplexen
aanwezig,
zoals
het
Dam1/DASH-complex
in
gist
en
het
Ska-complex
in
hogere
organismen,
die
de
stabiliteit
en
het
proces
van
beweging
ondersteunen.
kinetochore.
Tijdens
de
beweging
van
chromatide
naar
de
polen
wordt
gebruik
gemaakt
van
depolymerisatie
van
microtubuli
en
van
motor-
en
trackende
eiwitten.
De
verbindingen
staan
onder
strakke
controle
door
het
spindle
assembly
checkpoint
(SAC)
en
door
foutcorrectiemechanismen
zoals
Aurora
B-kinase:
onjuiste
attachaties
leiden
tot
detachering
en
heraansluiting
totdat
bi-orientatie
en
spanning
gezond
zijn.
continue
evaluatie
van
spanning
en
attachatie.
de
basisprincipes
van
chromosoomsegregatie
te
begrijpen.