kijkconditie

Kijkconditie is een term die vooral in de Nederlandse verkeersveiligheid en rijopleiding wordt gebruikt om de visuele toestand en het kijkgedrag van een bestuurder of fietser te beschrijven tijdens het waarnemen en reageren op het verkeer. Het omvat zowel wat iemand ziet als hoe iemand kijkt.

In de praktijk verwijst kijkconditie naar het regelmatig en doelbewust scannen van de omgeving: vooruit in de rijbaan, naar links en rechts, en achterwaarts via spiegels. Goede kijkconditie ondersteunt vroegtijdige detectie van gevaarlijke situaties en vergroot de kans op tijdig handelen.

Wat betreft de inhoud omvat kijkconditie onder meer visuele waarneming (ruim gezichtsveld, scherpte en contrastgevoel), visueel-motorische coördinatie (correcte hoofd- en oogbewegingen), en aandacht voor afleiding en vermoeidheid die de waarneming kunnen beperken.

Factoren die kijkconditie kunnen beïnvloeden zijn onder meer visuele beperkingen, leeftijd, vermoeidheid, afleiding (mobiele apparaten, gesprekken), weer- en lichtomstandigheden, en operationele aandachtsbelasting tijdens het rijden of fietsen.

Toepassing en bevordering: in rij- en fietsopleidingen wordt nadruk gelegd op regelmatige kijkmomenten en het oefenen van houdingen en kijkpatronen. In sommige gevallen kan de kijkconditie worden beoordeeld door instructeurs of medische voorzieningen als onderdeel van veiligheidsbeoordelingen.

Zie ook: kijkgedrag, kijktechniek, situational awareness, hazard perception.